Irlandzki ojciec Pio

Karol od św. Andrzeja Houben urodził się 11 grudnia 1821 r. w limburskiej miejscowości Munstergeleen, jako jedno z jedenaściorga dzieci ubogiej rodziny. Na chrzcie otrzymał imiona Jan Andrzej. Jego ojciec, Piotr Józef Houben, był z zawodu młynarzem.

Od dzieciństwa pociągało go kapłaństwo, ale słabo się uczył i był bardzo nieśmiały. W wieku 19 lat został powołany do służby wojskowej w piechocie holenderskiej. Odbywał ją w Bergen op Zoom i tam dowiedział się o świeżo przybyłych do pobliskiej Belgii pasjonistach. Osiedlili się oni w Ere koło Tournai. W 1845 r., po zwolnieniu z wojska, Jan Andrzej Houben wstąpił do tego zakonu i otrzymał habit zakonny z rąk bł. Dominika Barberi. Nadano mu imię Karola od św. Andrzeja.

W 1850 r. przyjął święcenia kapłańskie; nikt z jego rodziny jednak na nie nie przybył, bo niedługo wcześniej zmarł jego ojciec i koszty pogrzebu całkowicie wyczerpały szczupłe możliwości finansowe Houbenów.

Źródło: Wikipedia

Zakon dynamicznie się rozwijał i założył w tym czasie trzy placówki w Anglii. Przełożeni wysłali Karola od św. Andrzeja do obsługiwanej przez pasjonistów parafii św. Wilfreda. Tam przyszły święty zetknął się z pierwszymi Irlandczykami. W połowie XIX wieku Zielona Wyspa była dewastowana klęską głodu i Irlandczycy masowo emigrowali do innych krajów.

W 1857 r. święty Karol został przeniesiony do Irlandii, do nowo ufundowanego klasztoru na górze Argus na przedmieściach Dublinu. Tam ujawnił się jego wielki charyzmat: modlitwa, spowiadanie i uzdrawianie.

Głównym celem pasjonistów było wówczas prowadzenie misji i rekolekcji oraz głoszenie kazań rozwijających nabożeństwo do Męki Pańskiej. Święty Karol nigdy nie zdołał dobrze opanować języka angielskiego, dlatego skupił się na posłudze w konfesjonale, kierownictwie duchowym i pocieszaniu chorych. Włoska encyklopedia świętych nazywa go irlandzkim ojcem Pio; zawsze trzymał w ręce krucyfiks, aby przypominał mu o Męce Pańskiej; z wielką żarliwością celebrował Mszę św., przedłużając ją w porównaniu do innych kapłanów, i szybko zdobył wśród Irlandczyków ogromną popularność, gdyż wiele osób zostało uzdrowionych dzięki jego modlitwie. Uważano go za świętego, nazywając „człowiekiem o błogosławiących rękach”. Podobnie jak ojca Pio, spotykały go z tego powodu niesprawiedliwe oskarżenia. Z powodu nadmiernej czci dla jego osoby został nawet na osiem lat przeniesiony z powrotem do Anglii. Wrócił jednak do Dublina w 1874 r. i przebywał tam aż do śmierci, która nastąpiła 5 stycznia 1893 r. 

Źródło: bidprentjesbank.nl

Wskutek wypadku doznał złamań, z których nigdy w pełni nie wyzdrowiał, a przez ostatnie dwanaście lat życia cierpiał na neuralgię zębów oraz bóle i zawroty głowy. Chorobę znosił cierpliwie, nigdy się nie skarżąc.

Na pogrzeb „irlandzkiego ojca Pio” przybyły wielkie tłumy z całej Irlandii. Jego świętość była oczywista i w 1935 r. otwarty został proces kanonizacyjny. Błogosławionym ogłosił go papież Jan Paweł II w 1988 r. Cudem potrzebnym do beatyfikacji było całkowite i niewytłumaczalne uzdrowienie śmiertelnie chorego mieszkańca miejscowości Munstergeleen, w której święty Karol się urodził, cierpiącego na zgorzelinowe zapalenie wyrostka robaczkowego z uogólnionym zapaleniem otrzewnej i perforacją. Kanonizacji dokonał Benedykt XVI w dniu 3 czerwca 2007 r. Na uroczystości rząd holenderski reprezentował m.in. ówczesny sekretarz stanu Frans Timmermans, zaprzysięgły socjalista, dobrze znany Polakom ;) Natomiast holenderska firma transportowa Veolia nazwała wówczas jego imieniem jeden ze swoich pociągów.
Kult św. Karola w Holandii współcześnie nadal się rozwija i do jego zachowanego domu rodzinnego wciąż przybywają pielgrzymi.

Kościół obchodzi wspomnienie św. Karola od św. Andrzeja w dniu jego śmierci, czyli 5 stycznia. 

Źródła: Wikipedia, santiebeati.it

Źródło: Wikipedia