27 listopada ogłoszono, że nowym
biskupem starej i ważnej diecezji gandawskiej we Flandrii został
mianowany Lode Van Hecke, opat niemal tysiącletniego opactwa Orval w
Walonii, słynącego z produkowanego w nim piwa Orval i sera
trapistów.
 |
| Opat Lode van Hecke. Źródło: Vimeo (trailer programu Wanderlust) |
Wiadomość ta pojawiła się w wielu mediach, nie tylko
katolickich, ponieważ żyjący według bardzo surowej reguły
zakonnej trapiści są powoływani na biskupów niezwykle rzadko.
Obecnie na świecie jest tylko jeden, biskup senior diecezji Kikwit w
Kongo Édouard Mununu Kasiala. Drugi, Erik Varden, został niedawno
nominowany na stolicę biskupią (właściwie prałaturę
terytorialną) w norweskim Trondheim i czeka na jej objęcie. Lode
Van Hecke obejmie biskupstwo Gandawy 23 lutego 2020 r. jako 31.
biskup tej diecezji.
W Belgii decyzja papieża została
przyjęta bardzo dobrze. Van Hecke jest znany jako człowiek
głębokiej modlitwy, a jednocześnie otwarty na ludzi oraz wrażliwy
na potrzeby ubogich i nieszczęśliwych. Kładzie duży nacisk na
formację (przez wiele lat był mistrzem nowicjatu), a jednocześnie
jest sprawnym administratorem i menedżerem, co w trudnej sytuacji
pogrążonego w kryzysie nie tylko duchowym, lecz także
demograficznym i finansowym Kościoła belgijskiego ma ważne
znaczenie. „Przy całym kurczeniu się i obumieraniu, które dziś
przeżywamy, narasta pytanie: co jako Kościół powinniśmy robić?
Podczas rozmów z opatem Lode zauważyłem, jak wiele się on nauczył
z niemal tysiącletniej historii swojego opactwa. Dzięki temu może
patrzeć na sprawy z perspektywy, lecz także umacnia to jego wielką
ufność: Kościół zasadniczo nie jest naszą sprawą. To nie my
możemy i musimy odwrócić losy. Rzeczywista odnowa wyraźnie
wyrasta z cierpliwego zajmowania się Pismem Świętym, z życia
modlitewnego i wspólnotowego. Jest to kręgosłup życia
monastycznego, lecz faktycznie także życia chrześcijańskiego w
ogólności” – powiedział belgijskiej katolickiej agencji
prasowej Kerknet Dieter Van Belle, pracownik centrum formacji
katechetycznej w diecezji gandawskiej.
 |
| Ruiny opactwa Orval zburzonego przez rewolucjonistów francuskich, „L'Illustration Européenne” 1870. Źródło: Wikimedia Commons |
Van Belle wie, co mówi. Powstałe w
1070 r. opactwo w Orval (najpierw kartuskie, później cysterskie, a
obecnie trapistowskie) spłonęło doszczętnie w ok. 1232 r., a
potem było jeszcze burzone w 1637 i 1793 r. (w tym ostatnim wypadku
przez wojska rewolucji francuskiej). Za każdym razem było starannie
odbudowywane, nawet jeśli miało to trwać sto lat. Dzisiejsze
zabudowania pochodzą z połowy XX wieku – trapistom udało się
powrócić do Orval dopiero w 1926 r., ponad 130 lat po wygnaniu ich
przez rewolucjonistów.
 |
| Ser trapistów z Orval. Źródło: orval.be |
Trudno nie zauważyć, że wyjątkowy
fakt niemal jednoczesnej nominacji biskupiej dwóch trapistów, i to
w krajach przeżywających ciężki kryzys wiary i moralności,
nastąpił wkrótce po beatyfikacji siedmiu męczenników z tego
zakonu, zamordowanych przez muzułmańskich fanatyków w 1996 r. w
Algierii. Najwyraźniej ich krew, zgodnie ze starożytną maksymą
Sanguis martyrum semen christianorum,
już zaczyna stawać się nowym zasiewem chrześcijan. Teraz
błogosławieni Christian de Chergé,
Christophe Lebreton, Bruno Lemarchand, Célestin
Ringeard, Luc Dochier, Michel Fleury i Paul Favre-Miville
z pewnością będą orędować za Kościołem belgijskim i
norweskim, prosząc o jego odrodzenie i nawrócenie.
 |
| Piwo Orval. Źródło: orval.be |
Lode
Van Hecke jest 63. opatem Orval i dwunastym po odnowieniu opactwa w
XX wieku. Urodził się w 1950 r. w religijnej rodzinie flamandzkiej,
w miejscowości Roeselare. Jak sam opowiada, w młodości stracił
zainteresowanie wiarą, ale nawrócił się ponownie podczas studiów
dzięki lekturze Biblii. Wcale nie zamierzał zostać mnichem, i to
we francuskojęzycznej Walonii! Opactwo w Orval odwiedził
przypadkowo dzięki namowie przyjaciela, podczas pełnienia służby
wojskowej. Zobaczył je... i od razu wiedział, że to jego miejsce.
Zrezygnował ze studiów medycznych i wstąpił na pewien czas do
seminarium diecezjalnego w Brugii. Tam ukończył filozofię
(pierwszą część studiów teologicznych). W 1976 r. wstąpił do
klasztoru w Orval, w 1983 r. złożył śluby wieczyste, dwa lata
później został wyświęcony na kapłana, a w 1988 r. obronił
doktorat z teologii. W klasztorze pełnił wiele różnych
obowiązków: mistrza nowicjuszy, subprzeora, dyrektora browaru,
przeora, ekonoma i opiekuna gości. W latach 2002-2004 przebywał w
Rzymie jako sekretarz opata generalnego zakonu cystersów (któremu
trapiści, jako tzw. obserwancka, czyli surowsza gałąź,
podlegają). W 2007 r. został wybrany opatem swego klasztoru i pełni
tę funkcję do dziś. Swoje motto opackie: „W radości Ducha
Świętego” zamierza zachować także jako zawołanie biskupie.
„Wierzę, że radość chrześcijańska jest odpowiedzią na
dzisiejszą depresję i pesymizm” – powiedział Van Hecke po
wyborze na opata.
Źródła:
belgicatho.hautetfort.com, kerknet.be, kn.nl, Wikipedia
Komentarze
Prześlij komentarz