Okrągły jubileusz najstarszego ocalałego kościoła katolickiego w Rotterdamie

Przez ponad sto lat siostry eucharystki prowadziły tu nieustającą adorację Najświętszego Sakramentu. W maju 1940 r. dzięki położeniu nieco na uboczu kościół przetrwał potworne bombardowanie dokonane przez „najbardziej kulturalny naród świata”, które unicestwiło całe centrum miasta, w tym ponad 30 innych świątyń. Przetrwał też posoborowe likwidacje kościołów oraz wyprowadzenie się sióstr. 1 maja br., równo w stupięćdziesiątą rocznicę konsekracji, biskup Rotterdamu Hans van den Hende odprawił w nim uroczystą mszę świętą upamiętniającą ten jubileusz.

Dzisiejszy wygląd wnętrza kościoła przy Eendrachtsstraat, po ostatnich remontach.
Źródło: Twitter/Bisdom Rotterdam

Kościół nosi oficjalnie wezwanie św. Wawrzyńca i Ignacego Loyoli, ale powszechnie nazywany jest Kaplicą Jedności (Eendrachtskapel) od nazwy ulicy, Eendrachtsstraat, przy której stoi. W sumie to dobra nazwa dla świątyni. I choć nie ma tu już sióstr eucharystek ani nieustającej adoracji, kościół nadal żyje. Dziś jest tu parafia, przeniesiona po zburzeniu w 1968 r. katedry katolickiej (dziwna sprawa, ale może Rotterdamczycy po prostu przyzwyczaili się do cyklicznego burzenia kościołów?) oraz duszpasterstwo akademickie.

Siostry eucharystki, inaczej nazywane siostrami od Wieczystej Adoracji, sprowadziły się do Rotterdamu z Brukseli. Kościół przy Eendrachtsstraat wybudowały jako kaplicę przyklasztorną, ale była ona dostępna także dla osób „z ulicy”. Każdy mógł do niej wstąpić na chwilę adoracji Najświętszego Sakramentu. Oprócz prowadzenia wieczystej adoracji siostry rozwinęły szeroką działalność charytatywną na rzecz mieszkańców miasta; istniał także dom rekolekcyjny o bardzo właściwej nazwie „Tabor”, od góry Przemienienia – miejsca kontemplacji. Niestety, w latach 80. XX wieku musiały zrezygnować z rotterdamskiej placówki na skutek braku powołań i klasztor został zburzony. Obecnie na jego miejscu stoją domy mieszkalne. Kaplica na szczęście ocalała i dziś, choć pochodzi z 1871 r., jest oficjalnie najstarszym kościołem katolickim Rotterdamu z tego powodu, że wszystkie starsze od niej świątynie zostały zburzone w czasie wojny albo już po niej.

Tak wyglądał kościół razem z budynkami klasztornymi w 1971 r.
Dziś po obu jego stronach stoją nowoczesne, ale bezstylowe
i znacznie mniej solidnie wyglądające kamienice. Źródło:
Wikimedia Commons/Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed.
W ostatnich latach kościół podlega remontom, które usuwają skutki posoborowego ikonoklazmu, tzn. usunięcia historycznego wyposażenia i zakrycia malowideł. Sprowadzono nowy stary ołtarz z kościoła Najświętszego Sakramentu z Goudy, odsłonięto z powrotem malowidła w prezbiterium, odnowiono neogotycki konfesjonał i kaplicę Matki Bożej, z Jej figurą sprowadzoną ze zlikwidowanego kościoła jezuitów.

W piątki i soboty przed mszą świętą odbywa się adoracja Najświętszego Sakramentu i jest możliwość spowiedzi. Nie jest to jedyny „ślad” pierwotnej specyfiki świątyni. Przed Wielkanocą grupa studentów zamknęła się na całą noc w kościele (w Holandii, inaczej niż u nas, obowiązywała z powodu koronawirusa surowa godzina policyjna), by w odpowiedzi na apel papieża Franciszka o poświęcenie 24 godzin dla Pana odbyć całodobową adorację Najświętszego Sakramentu. Ich modlitwa była przez całą dobę transmitowana przez internet.

W kazaniu podczas obchodów stupięćdziesięciolecia kościoła biskup van den Hende podkreślił, jakie to ważne, że rotterdamczycy nadal mają przy ul. Eendrachtsstraat miejsce kultu i celebracji Eucharystii: „Nie piszą o tym w gazecie. Nie ma ludzi przyjeżdżających tu pełnymi autobusami. Ale wiedzcie, że to, co dzieje się w tym miejscu, ma wielkie znaczenie dla Kościoła i świata. Bezpośrednio z uwielbienia pochodzi również wzrost naszej wiary. Bezpośrednio z uwielbienia rozwija się coraz bardziej również nasza miłość do bliźniego. Eucharystia daje nam siłę, by pozostać wiernym i wierzyć w nasz świat nawet wtedy, gdy jest to trudne, nawet wtedy, gdy doznajemy sprzeciwów lub czujemy się samotni”.

Źródła: bisdomrotterdam.nl, reliwiki.nl, Wikipedia

Komentarze